Başöğretmenimiz Mustafa Kemal ATATÜRK, şehit ve gazi öğretmenlerimiz başta olmak üzere tüm öğretmenlerimizin 24 Kasım Öğretmenler Gününü kutlarız.

 

ÖĞRETMENİME

 

Bilgi demetleri sun, yine bana,
Yine yalçın dağlar ötesinden gel...
Işık saç, erdem ver, sisli dünyama,
Yine altın çağlar ötesinden gel...

 

Aydınlığa giden sonsuz yollardan,
Tomurcuklar açan yeşil dallardan,
Bahçedeki taze, solmaz güllerden,
Baharlarla bağlar ötesinden gel...

 

Fecri müjdeleyen yıldızdan, aydan,
Uzat maviliği şeffaf saraydan
Buketler dererek bize uzaydan,
Göklerden al tuğlar ötesinden gel.

 

Milletime doğan şafaklarla şen,
Şehitler yatağı topraklarla sen,
Irkıma şen veren bayraklarla sen
Tarihler, otağlar ötesinden gel....

 

Süleyman ÖZBEK

 

 

 

SENİNLE HER MEVSİM BAHAR ÖĞRETMENİM

 

Bir gün dersem ki, ben öğretmenim
Kalemimin mürekkebi alın terindir.
Vedalaşıp gidersem öğretmenim
Unutmayı unuturum da, unutmadığım
Kalbimdeki en güzel yerindir.

 

Bir gün adımı soranda çocuklarım
Kendimden önce senin adını söylerim
Solmadan açabiliyorsa köpre tomurcuk,
Uğrunda harcanır boncuk boncuk,
Yine de bitmez öğretmenim var derim

 

Güllerin güzelliğini göstermeden önce
Gülşenin vurulduğu tebessümünü anlatırım
Her zil çalışında önce sen gelirsin aklıma
Senden incecik bir ışık gelir şiir şiir
Ben susarım, yine sen konuşursun gönlünce.

 

Bir gün dersem ki ben öğretmenim
Sen güneş kadar uzakta bile olsan
Her bakışımda gülümseyişini görürüm
Işıksız açmazmış çiçek, gelmezmiş bahar
İnan seninle her mevsim bahar öğretmenim.

 

Yılmaz İMANLIK

 

 

 

DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.

 

Bütün çiçekleri getirin buraya.

 

Öğrencilerimi getirin buraya, getirin buraya,

 

Kaya diplerinde açmış çiçeklere benzer

 

Bütün köy çocuklarını getirin buraya.

 

Son bir ders vereceğim onlara.

 

Son şarkımı söyleyeceğim,

 

Getirin, getirin... Ve sonra öleceğim.

 

 

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,

 

Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum,

 

Kaderleri bana benzeyen,

 

Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları,

 

Geniş ovalarda kaybolur kokuları...

 

Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,

 

Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin, görün beni,

 

Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.

 

 

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,

 

Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,

 

Bacımın suladığı fesleğenleri,

 

Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,

 

Avluların pembe entarili hatmisini,

 

Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın,

 

Aman Isparta güllerini de unutmayın,

 

Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.

 

Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.

 

 

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,

 

Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım,

 

Ben bir bahçe suluyorum gönlümde,

 

Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden

 

Ne güller fışkırır çilelerimden,

 

Kandır, hayattır, emektir benim güllerim,

 

Korkmadım, korkmuyorum ölümden,

 

Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.

 

 

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,

 

Baharda Polatlı kırlarında açan,

 

Güz geldi mi Kop dağına göçen,

 

Yürükler yaylasında, Toroslarda eğleşen,

 

Muş ovasından, ağrı eteğinden,

 

Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden

 

Çiçek getirin, örtün beni,

 

Eğin türkülerinin içine gömün beni.

 

 

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.

 

En güzellerini saymadım çiçeklerin,

 

Çocukları, öğrencilerimi istiyorum,

 

Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini,

 

Köy okullarında açan gizli ve sessiz,

 

O bakımsız ama kokusu eşşiz çiçek,

 

Kimse bilmeyecek seni, seni kimse bilmeyecek

 

Seni, beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.

 

 

 

Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,

 

Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum,

 

Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,

 

Tarümar olmasın istiyorum, perişan olmasın,

 

Beni bilse bilse çiçekler bilir dostlarım,

 

Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,

 

Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.

 

 

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.

 

Okulun duvarı çöktü, altında kaldım,

 

Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,

 

Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta,

 

Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım,

 

Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.

 

Şimdi sustum, örtün beni, yatırın buraya.

 

Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.

 

Ceyhun Atıf KANSU